-
1 οιστροπλήξ
-
2 οἰστροπλήξ
-
3 οιστροπληξ
-
4 οἰστροπλήξ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οἰστροπλήξ
-
5 οἰστροπλήξ
οἰστρο-πλήξ, ῆγος, ὁ, von der Bremse gestochen, wütend -
6 μάστιξ
μάστιξ, ῑγος, ἡ, ion. μάστις, w. m. s., die Peitsche, Geißel; zum Antreiben der Pferde, μάστιγι ϑοῶς ἐπεμαίετο ἵππους, Il. 5, 748 (welche Stelle für den Zusammenhang des Wortes mit ΜΑΩ spricht), vgl. 17, 430; ἵμασεν ἵππους μάστιγι λιγυρῇ, 11, 532; μάστιγι κατωμαδὸν ἤλασεν ἵππους, 15, 352; φαεινή, Od. 6, 316, öfter. Uebertr., Διὸς μάστιγι δαμέντες, wo auch wir »Geißel«, »Rutbe« brauchen, Il. 12, 37, u. Διὸς μάστιγι κακῇ ἐδάμημεν, Zorn, Strafe, 13, 812; vgl. Aesch. Spt. 590, der auch οἰστροπλὴξ δ' ἐγὼ μάστιγι ϑείᾳ γῆν πρὸ γῆς ἐλαύνομαι von der durch Wahnsinn fortgetriebenen Jo sagt, Prom. 685; μάστιγι πειϑοῦς, von der anregenden Kraft der Beredsamkeit, Pind. P. 4, 219; – μάστιγι νῶτα φοινιχϑείς, Soph. Ai. 110, vgl. 1233; μάστιγι εὖ τὸ νῶτον ἀποϑλίψειν, Eur. Cycl. 236; – ὑπὸ μαστίγων διαβαίνειν, von Geißeln angetrieben, unter Geißelhieben, Her. 7, 56, wie ἀναγκαζόμενοι μάστιγι, 7, 103; μάστιγι μετὰ κέντρων μόγις ὑπείκων, Plat. Phaedr. 253 e; τύπτειν τῇ μάστιγι, Legg. IX, 879 e; ὑπὸ μαστίγων, Gorg. 524 c, wie ἐτόξευον ὑπὸ μαστίγων Xen. An. 3, 4, 25; Sp., wie Luc. μάστιγας ἀπειλῶν, Tox. 17. [Erst spätere schlechte Dichter brauchen ι in den dreisylbigen Casus kurz, vgl. Jacobs Anth. Pal. p. 431.] Vgl. μάστις, mit dem es wohl von μάσσω, berühren, abzuleiten, s. auch μάσϑλη.
-
7 οιστροπλήγα
-
8 οἰστροπλῆγα
-
9 οιστροπλήγας
-
10 οἰστροπλῆγας
-
11 οιστροπλήγος
-
12 οἰστροπλῆγος
-
13 μάστιξ
μάστιξ, ῑγος, ἡ, die Peitsche, Geißel; zum Antreiben der Pferde. Übertr., Διὸς μάστιγι δαμέντες, wo auch wir 'Geißel', 'Rute' brauchen; u. Διὸς μάστιγι κακῇ ἐδάμημεν, Zorn, Strafe; auch οἰστροπλὴξ δ' ἐγὼ μάστιγι ϑείᾳ γῆν πρὸ γῆς ἐλαύνομαι, von der durch Wahnsinn fortgetriebenen Jo sagt; μάστιγι πειϑοῦς, von der anregenden Kraft der Beredsamkeit; ὑπὸ μαστίγων διαβαίνειν, von Geißeln angetrieben, unter Geißelhieben
См. также в других словарях:
οιστροπλήξ — οἰστροπλήξ, πλῆγος, ὁ, η (Α) (ποιητ. τ.) (για την Ιώ και για τις Βάκχες) αυτός που έχει πληγεί από τον οίστρο, μανιώδης. [ΕΤΥΜΟΛ. < οἶστρος + πλήξ (< πλήσσω), πρβλ. ονειρο πλήξ] … Dictionary of Greek
οἰστροπλήξ — οἰστροπλή̱ξ , οἰστροπλήξ stung by a gadfly masc/fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰστροπλῆγα — οἰστροπλήξ stung by a gadfly masc/fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰστροπλῆγας — οἰστροπλήξ stung by a gadfly masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰστροπλῆγος — οἰστροπλήξ stung by a gadfly masc/fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αμφιπλήξ — ἀμφιπλήξ ( ῆγος), ο, η (Α) 1. (για ξίφη) αυτός που πλήττει, που χτυπά και με τις δύο πλευρές, αμφίστομος, δίκοπος 2. (κατάρα) που εκτοξεύεται από πατέρα και μητέρα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμφι * + πλήξ < πλήσσω, πλήττω (πρβλ. ἁλιπλήξ, οἰστροπλήξ,… … Dictionary of Greek
οίστρος — ο (ΑΜ οἶστρος) 1. μεγάλη μύγα, κυκλόρραφο έντομο, που σύμφωνα με τη σημερινή επιστημονική ταξινόμηση αποτελεί γένος τής οικογένειας οίστρίδες και τού οποίου οι προνύμφες που εισδύουν στα διάφορα όργανα τών κατοικίδιων ζώων προκαλούν τις μυιάσεις… … Dictionary of Greek
